B E N I S S A - H I S T O R I A . . .

De Benisseros die in de jaren vijftig en zestig, van de vorige eeuw, naar Frankrijk, Duitsland, Algerije en Argentinië emigreerden


waren de hoofdrolspelers in een openlucht tentoonstelling .


Sinds 8 maart (8M wereldvrouwendag) eert de Gemeente Benissa deze moedige vrouwen die vanaf vaak een zeer jonge leeftijd


de noodzaak inzagen om elders te gaan werken op zoek naar nieuwe kansen en een betere toekomst.


Het was destijds een ervaring die een duidelijke breuk markeerde met de toenmalige patronen, gebruiken en levensstijl.


Maar ondanks de harde jaren van werken, veel moeite, heimwee en verlangen, konden de meeste van hen hun dromen waarmaken.


Stadsraad Benissa.

Rosario Pineda Palencia ontmoette tijdens de


Burgeroorlog in Spanje een internationale


brigade-generaal en ze emigreerden samen naar


Brunoy(Frankrijk).


Daar trouwden ze en richtten hun eigen bar op.



Helaas werd ze al na een paar jaar weduwe maar


trouwde daarna nog met een landbouwingenieur.



Uiteindelijk is ze in Frankrijk gebleven om in 1980


terug te keren naar Benissa.


De zussen Carmen en Mathilde

gingen uiteindelijk samen

emigreren.


Mathilde, die haar vader miste ging

als eerste van de twee naar Algerije


waar ze 5 jaar als modiste werkte

maar vanwege politieke onrust

weer terugkeerde naar Spanje.


Een jaar later echter emigreerde ze samen met haar zus Carmen in

gezelschap van een aantal andere

Spaanse vrouwen naar Parijs.


Daar werd hen beiden werk aangeboden bij een belangrijke

textielondernemer.

Mathilde ontmoette daar haar

latere echtgenoot die daar ook woonde.


Carmen vond ook de man van haar leven in Parijs en trouwde aldaar.


Links onder op deze collage een foto van


 Ana Santacreu Rosselló


Zij emigreerde samen met haar broer in 1961 naar Parijs.


Ze vond daar werk op de Amerikaanse Ambassade.


Rechts onder; Encarna Gómez Noguera


verbleef van 1965-1970 in Frankrijk.


Zij emigreerde op 16-jarige leeftijd om haar familie


in Spanje te ondersteunen omdat haar vader 2 jaar


daarvoor was gestorven.


Ze werkte en woonde toen in Montpellier vnl. om te


helpen bij het oogsten.


Toen ze terugkeerde kreeg ze na haar huwelijk 2 dochters


en werd in 1976 één van de eerste vrouwen die lid werd


van de Gemeenteraad van Benissa tot aan haar pensioen.



Ana Cervera Roselló emigreerde al op 17-jarige leeftijd tijdens de begin jaren zestig naar Parijs.


Ze vond werk in een huis van een notaris om daar vnl. huishoudelijke taken op zich te nemen.


Ook ontmoette ze daar haar toekomstige echtgenoot, een Spanjaard uit Gandia.

Teresa López Ripoll, woonde in totaal 8 jaar in Parijs.


Ze leerde de Franse taal goed spreken terwijl ze de

eerste jaren inwoonde bij haar broer Andrés.


Ze trouwde uiteindelijk in Spanje en keerde samen met

haar man terug naar Parijs.


Daar werden ook hun twee zonen geboren en vond ze werk in een huis van een bekende journalist (krant: Paris Match)

Concha Ivars Vallés heeft samen met haar zus Pepita in Parijs gewoond in een huis van een belangrijke oliemagnaat.


In hun kamer die ze samen deelden verwelkomden ze vele vrouwen uit Benissa

die hulp nodig hadden bij het vestigen.


Daarom organiseerden ze deze ontmoetingen samen met andere Spaanse vrouwen die inmiddels ook werk hadden gevonden in Parijs.

Pepita, zus van Concha, was de eerste van de twee zussen die op 18-jarige

leeftijd met haar tante Maria Vallés naar Algerije emigreerde.


Daar zorgde ze voor de kinderen maar door de politieke onrust  moest ook zij weer naar Benissa terugkeren.


Een paar jaar later(1962) ging ze met haar zus Concha naar Parijs.


In de daarop volgende jaren ontmoette ze haar man en werd ook haar eerste kind nog geboren in Parijs.

Ook emigreerden vele Spaanse vrouwen naar Duitsland; zo ook Teresa Crespo, die uiteindelijk een baan in Frankfurt

bij de Lufthansa wist te bemachtigen.


Eerder in 1965 reisde een groep van 20 dames naar Duitsland om hun geluk te beproeven.


Het was een historische kans om een vak te leren in een fabriek waar tapijten en badkamertextiel werd geproduceerd.


In die jaren was de enige toekomstige baan voor vrouwen vnl.huishoudelijk werk, werken op het land en in fabrieken.


Ze begonnen de reis met een bus die hen naar de stad Ascheberg bracht, waar ze van ervaren Duitse werknemers het vak leerden

die ze later in de fabriek in Benissa verder konden ontwikkelen.



Het was een heel avontuur voor deze moedige vrouwen die een stap vooruit durfden te zetten en op zoek gingen naar een kans op een betere toekomst.

Home